Exclusively for TEng

نشستم دارم الگوی دامن میکشم، (1/4 دور کمر+ 1 + 3، 1/4 دور کمر - 1 +3)! ور مهندس ذهنم میگه عجب ابلهایی خب بگید+4، +2 دیگه!
ور خونه دار مغزم میگه: از مهندسی فقط ایراد گرفتن از مردم عایدمون شد.
دارم به کنکور فکر میکنم، به اینکه مهندسی رو ول کنم برم یه چیز دیگه بخونم، اصلا ول کنم برم آرت بخونم!
ور مهندس مغزم داره به monte carlo model for direct contact membrane distillation systems فکر میکنه که باید تا 15 روز دیگه submit بشه.
BBC داره راجع به قیمت بی سابقه‌ی ارز صحبت میکنه، و من به اینکه پارسال که apply میکردم دلار 998 تومان بود، امسال 1240 تومان، یه حساب سرانگشتی میکنم و میبینم که این یعنی 25 درصد هزینه های apply کردن امسال میره بالا، و کاش کاری داشتم حتی با حقوقی درحد همین 25 درصد اضافه!
آه میکشم و میگم، افغانستانم سرو سامون گرفت، پس این ایران کی میخواد درست شه! پدر جواب میده: ایرانو شماها باید درست کنید!

با خودم فکر میکنم مااااا؟ ؟ ؟
دوباره به کنکور فکر میکنم و ادامه‌ی مهندسی و استارت کارگاه اسانسم
ور غیر مهندس اما همچنان داد میزنه که خودتو نجات بده بدبخت! چپ چپ که نگاهش میکنم میگه، اقلا برو خارجه مهندستر شو، اونا که 20 سال جلوترن، برگرد هر کارگاه و کارخونه‌ای که میخوای بزن
ور مهندس به ور غیر مهندس پوزخند میزنه که خر خودتی، تو میری که برنگردی!

محاسبات ابلهانه‌ی الگو رو اشتباه میکنم، گوینده‌ی BBC اعلام میکنه: طلا گرمی 34000 تومان و بازار طلا همچنان در اعتصاب. ور خونه دار زیر لب میگه حتی شوهرم نمیشه کرد. مهاجرت که بهتره!

امروز تو اتوبوس یه بچه کوچولو اومد نشست پیشم اول فکر کردم پسره چون کله ش کچل بود اما وقتی اسمشو پرسیدم گفت دختره گفت مرضیه س اسمش، مامانش اون جلو نشسته بود، بهش گفتم کجا میری؟ گفت دادگاه، گفتم میدونی دادگاه یعنی چی؟ گفت نه، گفتم چند سالته؟ گفت 3سال اما 6 اینا میخورد باشه مژه هاش 3 سانت بودن خیلیییی ناز بود، گفتم چرا کچل کردی، موهات کو؟ هیچی نگفت دیدم گند زدم گفتم لابد گرمت بوده گفت الانم گرممه، داغ داغ بود تنش، گفت من تو شیکمم سنگ دارم : (( گفتم از کجا میدونی؟ گفت وقتی که رفتم آمپول بزنم آقای دکتر گفت، گفت میخوام یه چیزی بگم اما روم نمیشه بعد همه ش با دستبند من بازی میکرد گفتم دوست داری این مال تو باشه گفت آره اما روم نمیشه بهش گفتم بیا این مال تو اما همیشه یادت باشه که تو از همه خشگلترو قویتری از هیچی خجالت نکش. دلم نمیخواست پیاده شه بره : ( خیلی دوسش داشتم. قیافش جلو چشم هی! : ((ا

خیلی وقته ننوشتم، بعد از رفتن هانی و اتفاقاتی که واسم افتاد اصلا دل و دماغ نوشتن نداشتم دیگه. زندگی توی اون چند وقت خیلی سخت شد برام. رفتن هانی، عقب افتادان پریودم، شکم به حاملگی، آزمایش اولی که گفت هست، و آزمایش دومی که خبر داد نیست. بچه‌ای که نمیدونستم میخوام باشه یا نمیخوام. بچه‌ای که باباش اینهمه دور بود، با تمام وجود احساس تنهایی میکردم، و خلاصه، مجالی برای نوشتن نبود اصلا.

چیزی که میخوام بگم اینه که چقدر دیدم عوض شده نسبت به بچه ها، من هیچوقت بچه دوست نداشتم. هیچوقت با دیدن هیچ بچه ای تو فامیل و خیابون و . . . نگفتم آخییییی, چه ناااااز و ازین حرفا. اما از لحظه‌ای که فهمیدم من مادر اون کوچولوام میدونستم که خیلی دوسش دارم، خیلی زیاد! میدونستم که حتی اگه نمیمرد، حتی اگه هانی نمیخواست، من میخواستمش، با تمام وجودم.

حالا دیدم در مورد بچه ها فرق کرده، حالا همشون به نظرم قشنگن، و همه ش میخوام که بغلشون کنم...